Ken je dat… het moment waarop je echt de slechtste versie van jezelf wordt? Dat je niet redelijk bent, geen begrip hebt, jaloersheid de overhand neemt… Zeg maar de eigenschappen die je op een sollicitatiegesprek nou niet meteen wilt delen.. De schaduwkantjes van de mens. Dat hele pakket aan eigenschapjes ligt opgeslagen in een klein miniatuur ikje in jezelf..
Over het algemeen ben ik een beminnelijk mens. Goedgemutst, vol humor en de nodige compassie voor mijn medemens. Dat is ook wel eens minder geweest. Jaren terug had ik toch wel moeite met bepaalde mensen. Ik had een groepje mensen via Hyves waar ik wel eens mee afsprak. Een van die mensen had de eigenschap om te zeggen dat hij zou komen en daarna heel ingewikkeld te gaan doen of hij wel kwam en hoe laat hij wel kwam… Ik vond hem bijzonder irritant. Tijdens een van de gezellige bijeenkomsten zat ik naast de bewuste meneer. Ik zat daar liever niet maar het ging niet anders. Ik keek hem op een gegeven moment aan en voor ik het wist zei ik “weet jij waarom ik zo’n hekel aan jou heb?”
Daarna ontstond wonderbaarlijk een leuk gesprek. Over eigenschappen en over ego. We zaten ook wat te dollen en bedachten karaktertjes voor ons ego. Zo werd hij Robin Hood en ik Betty Boop. De rest van de groep had inmiddels ook meegekregen waar het over ging en ja hoor.. daar kwam ineens Pipi langs en nog meer figuurtjes.
Het voordeel van de poppetjes was dat je van buitenaf naar je mindere kanten kon kijken en er ook wel om kon lachen.
Zo is Betty geboren… het lieflijk diva wezentje in mij dat opkomt als ik boos ben, verdrietig, verongelijkt en die vooral de schuld daarvan lekker bij anderen wil leggen. Omdat ik er veel aan had om naar mezelf te kijken ging ik ook stukjes schrijven over Betty. Ik bedacht een hele verhaallijn om haar heen.
Zo had ze een torenkamertje in mijn hoofd met panorama-raam en een pluche bank om op te zitten zodat ze alles goed kon zien. Ze kreeg een kaptafeltje en barokbehang. Zodra ze weer eens helemaal uit haar dak ging, gooide ze alles door de kamer heen en trok het behang van de muur.
Mijn vrienden hebben de stukjes met veel plezier gelezen. Er waren ook wel mensen die hun bedenkingen bij mijn Betty hadden. “Je hebt toch geen last van meervoudige persoonlijkheden of zo?”. Ik heb daar geen last van kan ik melden omdat ik zeker weet dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn buien en reacties op wat anderen zeggen. Ik geloof in humor als middel om de wereld minder zwaar te maken en de uitvinding van Betty is zeker een van mijn humor-momenten geweest. Jezelf niet zo serieus nemen en kunnen lachen om de schaduwkanten die je hebt.
De avonturen van Betty zullen in Happy Betty te lezen zijn..
Wordt vervolgd…
